محمدمتین قاسمی، نوجوان چهاردهساله محله ایثارگران، مدالهای رنگارنگ کشوری در رشته بدمینتون دارد و اواخر مرداد امسال هم در رده سنی زیر 15سال در مسابقات آسیای میانه در تاجیکستان مدال طلای این مسابقات را به دست آورد و در این رشته خوش درخشید. تمام حواسش به تمرین و حرکات یار تمرینی است. کسب مدالهای رنگارنگ باعث نشده است تا دست از تلاش بردارد.روزی حدود 8ساعت تمرین میکند. فیلم مسابقات مختلف را میبیند و تجزیه و تحلیل میکند تا از بازی بزرگان این رشته بیاموزد. سالن راستی برای او مثل خانه است.
محمد متین هر روز همراه مربیاش، سعید بابیانی، مسئول کمیته مربیان استان خراسان رضوی و مربی بدمینتون این سالن تمرین میکند و علاوهبر کمکمربی بودن، تمرینات خود را نیز بهطور حرفهای دنبال میکند.
در حال دویدن است و تعدادی از کودکان که زیر 12سال دارند، پشت سرش میدوند. قبل از اینکه برای گفتوگو بیاید بچهها را ردیف میکند و نحوه راهرفتن در زمین بدمینتون را به آنها یادآوری کرده و از آنها میخواهد که تمرین کنند. محمدمتین فرزند آخر خانواده است و یک خواهر و برادر بزرگتر از خودش دارد.
مادرش منور براتی سال1394پسر بزرگش را در این رشته ثبتنام میکند. محمدمتین هم همراه مادر و برادر به سالن میآید و با بدمینتون آشنا میشود. او اوایل اصلا فکر نمیکرده که روزی ورزشکار شود. وقتی مادر متوجه علاقه محمدمتین به بدمینتون میشود او را هم در کلاس ثبتنام میکند.
از هفتسالگی بدمینتون را زیر نظر سعید بابیانی مربی رسمی هیئت بدمینتون استان خراسان رضوی که دو سالی است داماد خانواده شده است شروع میکند. هفتسال است که تمریناتش را رها نکرده و پرتلاشتر از گذشته آن را دنبال میکند. کسب مدالهای رنگارنگ کشوری و پیروزیهای پیدرپی او را در این مسیر مصممتر کرده است.
برای تسلط بر زمین و حریف باید در کسری از ثانیه تصمیم گرفت و بادقت ضربه نهایی را زد
محمد متین میگوید: «بدمینتون برخلاف ظاهری که دارد رشته سخت و پرتحرکی است. اگر کسی بخواهد آن را حرفهای یاد بگیرد باید هر روز تمرین و تکرار داشته باشد و خسته هم نشود. زمانی که این ورزش را شروع کردم و ضربات آن را یاد گرفتم بهمرور علاقهام بیشتر شد. این ورزش نیاز به سرعت عمل و تمرکز دارد. برای تسلط بر زمین و حریف باید در کسری از ثانیه تصمیم گرفت و بادقت ضربه نهایی را زد.»
محمدمتین مقامهای رنگارنگ استانی و ناحیه دارد. اما از وقتی این ورزش برایش جدیتر میشود که در سال1398 در مسابقات کشوری ارومیه شرکت میکند و در رده سنی زیر 11سال موفق به کسب مدال طلا میشود. سال 1399 مسابقات به علت شیوع کرونا تعطیل میشود. سال 1400در مسابقات کشوری و در اردکان مقام سوم را به دست میآورد.
سال1401 اما سال سرنوشتساز است در مسابقات انتخابی تیم ملی زیر 15سال در زنجان مقام دوم را کسب میکند و عضو تیم ملی فدراسیون بدمینتون جمهوری اسلامی ایران میشود. نفرات اول و دوم تیم ملی به مسابقات آسیای میانه راه پیدا میکنند و محمدمتین هم همراه دیگر بازیکنان به تاجیکستان میرود.
مسابقات تاجیکستان اواخر مرداد برگزار میشود. محمدمتین تمریناتش را از اردیبهشت و خرداد در مشهد با مربیاش سعید بابیانی شروع کرده بود. اول مرداد به اردوی تیم ملی در زنجان میرود و دو هفته آنجا با همتیمیها تمرینات را دنبال میکنند. هفته آخر به مشهد میآیند و همراه اعضای تیم و مربیان راهی تاجیکستان میشوند. در این رقابت کشورهای ایران، ازبکستان، قرقیزستان، تاجیکستان و قزاقستان حضور داشتند.
در مسابقات دوبل همراه همتیمیاش امیرعلی احمدلو مقام اول را کسب میکند. تعریف میکند: «در بازیهای دوبل یا گروهی زیر 15سال تیمهای زیادی حضور نداشتند. در بازی اول تیم تاجیکستان را شکست دادیم و به فینال راه پیدا کردیم و در بازی نهایی از پس تیم ازبکستان برآمدیم و مدال طلای مسابقات را به دست آوردیم.»
او در مسابقات انفرادی نیز مقام اول را کسب میکند. در این مسابقات اول حریفی از تاجیکستان و بعد قزاقستان را شکست میدهد، سومین بازی دوباره با حریفی از تاجیکستان بوده که پیروز میشود. اما فینال ماجرای جالبی داشته است. درواقع فینال انفرادی کاملا ایرانی میشود و محمدمتین روبهروی رقیب دیرینه خود یعنی امیرعلی احمدلو قرار میگیرد. حریف را شکست میدهد و مقام اول انفرادی این مسابقات را نیز به دست میآورد.
خودش میگوید: «در این چند سال و در مسابقات کشوری امیرعلی یکی از رقبای سرسخت و حرفهای من بوده است و در بسیاری از مسابقات از او شکست خوردهام. در فینال بازیهای تاجیکستان هم، بازی برابر و نفسگیری داشتیم. دور اول را من بردم و دور دوم را امیرعلی. بازی به دور سوم کشید و این مرحله را به لطف خدا بردم و مدال طلای این مسابقات را گرفتم.»
محمد متین در حال حاضر خودش را برای مسابقات جهانی و المپیک آماده میکند و میگوید: «سطح رقابتهای جهانی از مسابقات آسیای میانه بسیار بالاتر است. ایران در مسابقات آسیای میانه همیشه مدالآور بوده ولی در سطح جهانی باید در برابر کشورهایی همچون چین، چینتایپه، اندونزی، مالزی، ژاپن و کره که بسیار قوی، سرعتی و تکنیکی هستند بازی کنیم و این نیاز به تمرین بیشتری دارد.»
بازیهای برونمرزی تجربه بسیار خوبی است و او را برای مسابقات آینده آماده کرده است خودش میگوید: «خیلی مواقع دچار اضطراب میشدم و بیشترین استرس را در مسابقات کشوری داشتم. در رقابت ارومیه این استرس بیشتر از مسابقات تاجیکستان بود و حالم بد میشد و مجبور میشدم از داور تایم استراحت بگیرم. به مرور و با شرکت در مسابقات بیشتر و صحبت با آقای بابیانی روحیهام بهتر شد. هنوز نیاز به تمرین و تکرار دارم و باید از لحاظ روحی و روانی روی خودم کار کنم.»
درس برایش اولویت اول است با این حال به قول خودش بدمینتونبازها نمیتوانند بدمینتون را کنار بگذارند و باید هر روز بازی کنند. میگوید: «دوست دارم در آینده تربیتبدنی را بهطور آکادمیک بخوانم و این رشته تحصیلی را ادامه دهم. علاوهبراین میخواهم بازیکن ثابت تیم ملی شوم و برای خانواده و کشورم افتخارآفرینی کنم.»
روزانه حدود شش تا هشت ساعت تمرین دارد. از بدنسازی تا دویدن دور بوستان ملت و بعد هم حضور در سالن راستی یا سالن شهید فخار در حامد شمالی. از تمرین خسته نمیشود و برای رسیدن به هدفش میجنگد. زمانهایی به عنوان کمکمربی به سعید بابیانی کمک میکند و به کوچکترها آموزش میدهد.
میگوید: «بدون زحمت و تلاش نمیتوان به هدف رسید. فرقی نمیکند رشته ورزشی باشد یا هنری و حتی علمی. زمان تلاش و تمرین درد و سختی میکشیم و اشکمان هم در میآید اما زمان مسابقات بعد از هر پیروزی میخندیم.»
سعید بابیانی از مربیان بنام منطقه 10، عضو تیم ملی بدمینتون و مسئول کمیته مربیان استان خراسان رضوی است. این مربی کارش را در سالن راستی با سه نفر ثبتنامی این رشته آغاز کرده و در طول این سالها کودکان، نوجوانان و جوانان زیادی را به جامعه ورزش بدمینتون معرفی کرده است. کسانی که حالا این روزها خودشان در تیم ملی حضور دارند و افتخار کسب میکنند. یکی از آنها محمدمتین است.
صبر محمدمتین در این بازی خیلی به او کمک میکند و در برابر رقیبان هیجانی نمیشود
این مربی باتجربه صبوری را یکی از مهمترین ویژگیهای محمدمتین بیان میکند و میگوید: «بازیکنان این رشته باید تمرکز زیادی در زمین داشته و با هوش و سرعت عمل بتوانند بهترین عکسالعمل را نشان دهند و در کسری از ثانیه ضربه نهایی را بزنند. صبر محمدمتین در این بازی خیلی به او کمک میکند و در برابر رقیبان هیجانی نمیشود. پشتکار و استمرار در تمرین از دیگر ویژگیهای محمد متین است. هیچوقت خسته نمیشود و برای تمرینات پشت سرهم آمادگی دارد. البته نباید در این سن به نوجوانان فشار زیادی وارد کرد. تشویق خانواده و حمایتهای پدر و مادرش نیز در این زمینه بسیار مهم و دلگرمکننده است.»
اما نقطه ضعف محمدمتین از نظر مربی استرس زیاد او در مسابقات است. بابیانی میگوید: «این استرس باعث شده است نتواند تاکنون در مسابقات کشوری به مدال طلا دست پیدا کند و بعد از بازی حالش خراب شود. مربیان تیم ملی در رقابتهای تاجیکستان که همراهش بودند درباره این استرس از من سؤال میکردند و میگفتند محمد متین از لحاظ تکنیکی و فنی یک سر و گردن از رقیبانش بالاتر است اما استرس روی بازی و رقابتش تأثیر منفی میگذارد.
این اضطراب مربوط به سنش میشود و با کسب تجربههای بیشتر، بهمرور زمان بر آن غلبه کرده و بر جسم و ذهنش تا حد زیادی مسلط شده است. ما برای غلبه بر استرس تمرینات را بهصورت مسابقه برگزار میکنیم. گاهی با خودم رقابت میکند و چالشهایی برایش ایجاد میکنم. با هربار امتیازی که از من میگیرد روحیهاش تقویت شده و بیشتر از گذشته آماده میشود.
کسب مدال در این سن نویدبخش خوبی برای آینده ورزشی محمدمتین است اینها را سعید بابیانی میگوید و ادامه میدهد: «طی صحبتهایی که با او و خانوادهاش داشتم قصد ادامه این مسیر را دارد و در صورتیکه شرایط خاصی پیش نیاید توانایی این را دارد که عضو ثابت تیم ملی شود و در رده بزرگسالان افتخارآفرین باشد. امیدوارم و میدانم این ظرفیت را دارد که تا پنجسال آینده برای مسابقات المپیک و جهانی آماده شود.»
این مربی حرفهای صحبتی هم با خانوادههایی دارد که فرزندانشان را در این رشته ثبتنام میکنند و انتظار دارند فرزندشان بعد یک سال در مسابقات مدال کسب کند.
نمیتوان بعد از گذشت یکسال یا چند ماه در مسابقات قهرمان شد این رشته نیاز به تمرین و تکرار مداوم دارد
او میگوید: «بدمینتون رشتهای مهارتی است و نمیتوان بعد از گذشت یکسال یا چند ماه در مسابقات قهرمان شد این رشته نیاز به تمرین و تکرار مداوم دارد. گام زدن، راه رفتن و ضربات مختلف نیاز به آموزش و درونی شدن دارد. درست مثل درسهای ریاضی و فیزیک باید فرمول درون بازیکن درونی و ملکه ذهن شود. و این با تکرار مداوم امکانپذیر است. با اینکه محمدمتین هفتسال تمرین مداوم داشته است اما بهتازگی با ضربات پیشرفته آشنا شده و آنها را تمرین میکند.»
نوبت به مادر این ورزشکار مدالآور آسیایی میرسد. مادری که همچون پسرش چهرهای صبور و مهربان دارد و با دیدن و شنیدن موفقیتهای محمدمتین اشک از چشمانش جاری میشود. پدر و مادر محمدمتین در این مدت برای فرزندانشان زحمات زیادی کشیدهاند و تا جایی که توانستهاند از لحاظ مالی و روحی حمایتش کردهاند.
منور خانم میگوید: «هر دو پسرم این رشته را دنبال میکنند البته معین چون از لحاظ سنی دیرتر شروع کرده و در گروه سنی بالاتر است رقیبانش هم سرسختتر هستند. خوشبختانه محمد متین راه برادر را ادامه داد و حالا تلاشهایش به نتیجه رسیده و مدال کسب میکند. خوشحالم که فرزندانم ورزشکار هستند و زمان برایشان ارزشمند است و برای رسیدن به اهدافشان برنامهریزی میکنند. جسم سالم دارند و در مسیر پیشرویشان جدی هستند.»